Altea

Wikipedia: Altea is een gemeente en stadje in Spanje, gelegen aan de Middellandse Zee in de provincie Alicante op zo’n 50 kilometer ten noordoosten van de stad Alicante en zo’n 100 kilometer ten zuiden van de stad Valencia. Altea heeft een oppervlakte van 34 km² en telt 21.739 inwoners (1 januari 2016).

De Iberiërs vestigden zich hier als eersten bij de monding van de Algar. Later vestigden de Grieken hier een marktplaats, genaamd Althaia, naar Althaea de moeder van Meleager uit de Griekse mythologie. Zowel de naam van de rivier als van de stad hebben een geneeskrachtige connotatie, waardoor wel wordt verondersteld dat dit vroeger een geneeskundig en heilzaam oord was. Ook de Romeinen vestigden zich langs deze kust. Hiervan zijn verschillende archeologische resten aangetroffen, zoals de villa en badhuis in het nabije Museo al Aire Libre Villa Romana in L’Albir (gemeente L’Alfàs del Pi).

Gedurende de Moorse tijd maakte de stad en omgeving deel uit van het emiraat Dénia en stonden hier diverse boerderijen, zoals d’Albalat en Benasquer^[1]. De Arabieren zorgden voor de nog steeds bestaande irrigatiesystemen, waardoor de mogelijkheden voor landbouw en fruitteelt sterk verbeterden. In 1244 heroverde Jacobus I van Aragón het Iberisch Schiereiland op de Moren. Deze Reconquista en de strijd tegen de Moorse piraten (de Barbarijse zeerovers) wordt in Altea nog jaarlijks in september gevierd tijdens de Moren en Christenen (Moros y Cristianos) feesten.

Geleidelijk werd de streek herbevolkt met christenen en werd de stad versterkt en ommuurd. Dit deel is nu bekend als de oude stad, ofwel de Casco antiguo de Altea. Op het hoogste punt staat hier de Església de la Mare de Déu del Consol d’Altea, waarvan de blauwe koepels tegenwoordig het ‘visitekaartje’ van Altea vormen. In 1729 kreeg Altea ook stadsrechten. Gedurende de achttiende en negentiende eeuw woonden er circa 5.000 mensen, die zich vooral bezighielden met landbouw en visserij. Pas met de start van het (massa)toerisme vanaf de jaren vijftig van de twintigste eeuw nam de bevolkingsomvang flink toe en pas toen werd de landstrook tussen de oude stad en de zee bebouwd.